De zon schijnt over de landerijen rondom het idyllische en in rust badende Babyloniënbroek. Een afgelegen minidorp bestaande uit twee, hooguit drie straten. Maar wel een afgelegen plek waar de bewoners een hechte gemeenschap vormen. Misschien wel juist omdat de plek zo afgelegen is. En het is daarom ook niet verwonderlijk dat meer dan 40 jaar geleden in deze hechte gemeenschap één van de allereerste buurtbusverenigingen van Brabant is opgericht. Maar helaas stopt deze buurtbusvereniging als gevolg van een tekort aan vrijwilligers.
Aan tafel bij bestuurslid Dries van Straten nemen hijzelf en voorzitster Nel van Kanselaar de afgelopen jaren van buurtbusvereniging Babyloniënbroek door. “Ik ben er niet vanaf het allerprilste begin op 27 augustus in 1979 bij geweest. Na twee jaar ben ik in 1981 aangesloten bij de buurtbus.” Vertelt Dries. “Een bakker, een gemeenteraadslid en nog een paar mensen meer uit Babyloniënbroek zijn destijds naar de toenmalige BBA gestapt en met het verzoek om een buurtbus te mogen laten rijden tussen Giessen en Waalwijk. En dat mocht. Dus is er gestart met een twee-uursdienst. Een busje dat een uur heen reed en daarna een uur terug. Maar al snel kwam er al een bus bij omdat hij soms worstvol zat. Toen konden we ieder uur gaan rijden.”
De bus reed alle dagen, behalve op zondag. Vroeger zaten er vooral oudere mensen in de bus, maar tegenwoordig zit er vooral jeugd in de bus. De pieken waren op woensdag als het markt is in Waalwijk en op zaterdagen.
Corona
“Vóór corona was het nog best druk in de buurtbus met schooljeugd,” weet Nel, “maar sinds corona heeft bijna alle jeugd een elektrische fiets. Die zijn nu moeilijk weer terug in de bus te krijgen.” Ook was het vroeger gezelliger in de buurtbus. “Tegenwoordig ben je vooral chauffeur. Vroeger wilden mensen ook nog wel eens hun verhaal kwijt. Dat was veel gezelliger.”
Accordeon
Wat deze twee oudgedienden vooral is bijgebleven zijn de jaarlijkse vrijwilligersuitjes. “Dan gingen we met een grote bus met 40 of 50 man naar Ouddorp, of naar Maastricht en dan met een boottocht naar Luik. Eén van de vrijwilligers speelde accordeon, dus dat was altijd feest en meezingen in de bus,” herinnert Dries zich nog goed. “Op een gegeven moment waren we met wel 80 man. Vrijwilligers met aanhang. Allemaal uit het land van Heusden en Altena. Toen moesten we met twee bussen, en eigenlijk was dat wat teveel. De tijden dat we met één volle bus waren tijdens de uitjes waren het mooist!”
Geen vrijwilligers meer te vinden
Helaas lukt het tegenwoordig niet meer om genoeg vrijwilligers te vinden om de buurtbusvereniging in de lucht te houden. Dat is de reden dat de vereniging ermee stopt. Nel heeft er, samen met de buurtbuscoördinator van Arriva, alles aan gedaan om nieuwe vrijwilligers te werven. “Vroeger konden mensen stoppen met werken op hun 60e, en dan wilden ze best nog een paar jaar op de buurtbus rijden. Maar tegenwoordig werken mensen door tot hun 67e of langer. Dan hebben ze daarna geen zin meer om nog vrijwilligerswerk te gaan doen. We krijgen gewoon niemand meer gevonden.”
Jägermeister
Anderhalf uur lang vliegen de anekdotes en de namen van oud bestuurders en vrijwilligers over tafel. Vaak voorzien van foto’s uit oude klappers of jubileumboeken. “Ik kan me nog herinneren dat er een vrijwilliger was die zijn thermoskan kwijt was om koffie mee te nemen voor onderweg,” gniffelt Nel. “Dus zijn vrouw had hem zijn koffie in een lege Jägermeister-fles meegegeven. Een meisje dat in de bus zat had daarom haar moeder gebeld met de mededeling dat de buurtbuschauffeur Jägermeister zat te drinken: “Gewoon uit de fles!”. Toen ze van de pont afreden stond de politie hem op te wachten en moest hij blazen! Maar hij had natuurlijk alleen maar koffie op…”
Het einde
Ze vinden het jammer dat de vereniging stopt, maar of ze het gaan missen weten ze nog niet. Nel brengt ook maaltijden rond bij ‘de oudjes’ als vrijwilligster. Dat blijft ze doen als ze stopt bij de buurtbusvereniging. Dries reed de laatste tijd al niet veel meer. Wel helpt hij regelmatig een overbuurvrouw, die niet meer goed ziet, door haar naar haar dochter op en neer te rijden. Ook dat blijft hij doen. De buurtbussen blijven overigens wel rijden door het Land van Heusden en Altena. Maar jammer genoeg niet meer door deze twee vrijwilligers of hun Broekse vereniging…
Gemeente dankt vrijwilligers voor hun jarenlange inzet
Mobiliteitswethouder Hans Tanis betreurt het dat de buurtbusvereniging stopt. Hij is vooral ook dankbaar voor het werk dat de vrijwilligers geleverd hebben. Hans Tanis: “Als gemeente vinden we het vanzelfsprekend ontzettend jammer dat deze vereniging door de omstandigheden genoodzaakt is te stoppen. Het openbaar vervoer in Altena staat onder druk en buurtbussen zijn voor een groot deel van de gemeente een goede uitkomst. Dat heeft ook de buurtbusverenging in Babyloniënbroek met al haar vrijwilligers in al die jaren laten zien. Ik wil al deze vrijwillige chauffeurs enorm bedanken voor hun grote inzet voor onze inwoners in Altena. En de vrijwilligers die de overstap maken naar een andere buurtbusvereniging wil ik veel succes en plezier wensen op hun nieuwe routes.”
